FORUMPIROTECHNICZNE.PL

[elek]

[Tomash]

Zważ na to że do sond o napędzie jonowym nasa chciało dać oczywiści silnik który ją wyniesie i rozpędzi (konwencjonalny) Dalej napęd jonowy osiąga dużo większe prędkości niż adekwatny napęd klasyczny.
Co do baterii słonecznych - fakt poza jowiszem na wiele się nie zdają ale to zależy głównie od ich powierzchni. Z drugiej strony statek z bateriami 10/10m strasznie łatwo uszkodzić może dowolny kawałek pyłu kosmicznego.
Co do reaktorów jądrowych, chciałem zauważyć że taki jaki był opracowany do samolotu nie miał prawa działać w kosmosie (jak napisałem opierał się o zasadę działania silnika turboprzelotowego. A Ciekły wodór był w nim chłodziwem i czynnykiem roboczym PRZENOSZĄCYM ciepło a nie zastępował powietrza. Gdyby miał je zastąpić, zużywałby go ogromne ilości.
Tak wiem że sondy kosmiczne pracują na małych reaktorach, ja raczej cały czas mówiłem statkach załogowych - taki był temat.
I ogólnie pozdrawiam.

P.S. napęd fotonowy - napęd działający na bazie odrzutu, gdzie czynnikiem roboczym (odrzucanym) są fotony (światło). Zgodnie z teorią, gdyby w kosmosie wyrzucić zapaloną latarkę, zaczęłaby poruszać się w kierunku przeciwnym do promienia światła i w końcu osiągnęła by prędkość światła. (lub zbliżoną) Oczywiście ze względu na relatywnie małą masę światła, rozpędzanie się trwało by spoooooro czasu (duracell wymięka ) Ale myślę że i silniki fotonowe mają swoją przyszłość. Tak jak i napędy hybrydowe łączące konwencjonalny napęd spalinowy, jonowy oraz fotonowy. Razem pozwoliłyby podróżować znacznie szybciej.
Tomash.

[elek]

[Tomash]

Przypominam że powodem badań nad innymi napędami nie jest ich sprawność - zwykle relatywnie mała - ale ich osiągi. Cząstki opuszczające klasyczny napęd spalinowy, poruszają się z taką prędkością że nie ma możliwości rozpędzenia statku powyżej zdajsię 3 prędkości kosmicznej. Prędkość jonów "przelatujących" przez napęd jonowy pozwala na (o ile pamiętam) stukrotnie szybsze poruszanie.
Nie mówiąc już o napędzie fotonowym który powinien pozwolić na poruszanie się z prędkością światła.
Tsh.

[elek]

[szpaner]

silniki jonowe mają taką ciekawą właściwość, że mimo bardzo małej masy, jaką wyrzucają pozwalają na osiągnięcie bardzo dużych prędkości.
mają bardzo mały ciąg, ale mogą pracować bez przerwy, przez czas rzędu 6 miesięcy, lub roku. Żaden silnik rakietowy nie da rady rozpędzić siędo takiej prędkości.

a co do tego, że nie można ich zastosować w lotach załogowych- śmiem twierdzić, że to bzdura. choćby dla tego, że na takim silniku możnaby dolecieć do Marsa i z powrotem w ciągu 1 roku.
Problemem pozostaje przeżycie przez ten czas - trzeba coś jeść, pić, czym oddychać... a hibernacjia jeszcze nie zostałą całkiem opanowana. Udało sięjuż zachibernować psy, świnie, susła, i chyba małpę, ale nie wiadomo, co by się stało po dłuższym okresie hibernacji(w doświadczeniach hibernowano zwierzęta zaledwie na 8 godzin).


co do silników fotonowych- nie wierzę, żeby udało się coś takiego zbudować. Za duża energia byłaby potrzebna. za to isnieje już takie coś, jak żagiel słoneczny- w różnych wersjach wykożystuje albo wiatr słoneczny, albo światło słoneczne (foton odbijając się od powieżchni żagla CIĄGNIE ją w stronę z której "przyleciał"

[dodo]

[maxlam]

Kiedyś czytałem o takim pomyśle na silnik jak mikro wybuchy jądrowe już nie pamiętam w jakiej książce ale podróż do gwiazd czy coś takiego...

[elek]

[pablo]

[Tomash]

Za mała prędkość wylotowa "czynnika roboczego".
A silnik fotonowy jest jak najbardziej możliwy, tylko trzebaby wykorzystać bardziej wydajne źródła światła - w ciągu najbliższych 10 lat, sprawność fotoemisji diod led, ma planowo sięgnąć 60-80% a to już OGROMNY poziom. A światło nie musi mieć dużej mocy by napędzić statek. Spójrzcie na wzór Ciołkowskiego. Przecież masa się nie zmienia, prędkość wylotowa ogromna, minimalne Isp, więc czas rozpędu ogromny (nawet lata - zależny od stosunku masy do mocy "reflektora") ale prędkość końcowa... hyhyhy .
Tomash.

[SWAT]

A ja sie zawsze zastanawiałem jak człowiek może ominąć skutki działania przyspieszenia. Przecież gdyby człowiek miał sie rozpędzać powiedzmy przez 3-6 miesięcy do prędkości światła to działało by na niego bez przerwy kilka G. Pomyslałem sobie że można by równoważyć tą siłe, siłą g o odwrotnym vektorze. Może wy macie jakieś pomysły. A może przyszłośc wypraw to odporne roboty.

[maxlam]

Takie prędkości będziemy mogli tylko wykorzystywać w momencie, gdy budowa naszego wszechświata pozwoli nam na manipulacji przestrzeni - grawitacji moim zdaniem nie jest konieczne wcale rozpędzanie się do niewiadomo, jakich prędkości wystarczy "skurczyć" przestrzeń między dwoma punktami, co wcale nie jest tak bardzo abstrakcyjne już dziś fizycy dopuszczają takie modele nie ma, co się martwić na zapas tylko trzeba poznawać fizykę wszechświata w skali mikro i makro a rozwiązania same nas zaskoczą.[/url]

[dodo]

[Tomash]

Dioda led (fotoemisyjna) jest wydajniejszym silnikiem fotonowym.
A co do wypowiedzi maxlam'a - Fakt, ale teoria przestrzeni Mobiusa (nie pamiętam jak się pisze) zakłada że przestrzeń jest jak skręcona wstęga, przez co przeszłość odwraca się, zapętla i staje się przyszłością, dzięki temu mamy zapewnioną ciągłość wszechświata i możliwość "przeskoczenia" pomiędzy warstwami wstęgi dając skok zarówno w czasie jak i w przestrzeni.
Tomash.

[elek]

[pablo]

[maxlam]

Pewnie jest jakaś granica ale wynikać ona może wyłącznie z inwencji ludzkiej słabości materiałów jakie potrafimy wytworzyć, oraz tego co możemy przyjąć za dopuszczalne.

[szpaner]

zależy jak bardzo uda Ci się rozpędzić gazy wylotowe.

[dodo]